अतुलनीय तरुण: लेस्ली चेउंग आणि अनिता मुई यांच्यातील अपूर्ण वचन

रात्रीच्या आकाशात हाँगकाँगच्या हंग होम कोलिझियमचे निऑन दिवे चमकत होते. त्यांनी असंख्य सुपरस्टारच्या तेजस्वी क्षणांचे साक्षीदार केले होते, परंतु जोडीदारांच्या जोडीचा निरोप इतका हृदयद्रावक कधीच नव्हता. नोव्हेंबर २००३ मध्ये, अनिता मुई शेवटच्या वेळी पांढऱ्या लग्नाच्या पोशाखात या रंगमंचावर उभी राहिली. जेव्हा "सनसेट सॉन्ग" चा सुर वाजला तेव्हा ती शून्यात कुजबुजली: "मी स्वतःला संगीताशी लग्न केले, तुझ्याशी लग्न केले." या क्षणी, लेस्ली चेउंगने त्याच्या मृत्यूवरून उडी मारून फक्त आठ महिने झाले होते. हाँगकाँग समाजातील सर्वात तेजस्वी जुळ्या तार्‍यांच्या या जोडीने जागतिक कला अत्यंत हृदयद्रावक पद्धतीने पूर्ण केली.

प्रकाश आणि सावलीने गुंफलेला मुक्तीचा मार्ग

१९९४ मध्ये "स्टॉर्मी गर्ल २" च्या सेटवर, पीटर चॅनने मॉनिटरवर लेस्ली चेउंग आणि अनिता मुईकडे पाहिले आणि या जवळच्या मैत्रिणींमधील सूक्ष्म बदल त्यांनी बारकाईने लक्षात घेतले. अनिता मुईने ड्रेसिंग रूममधील फॅंग यानमेईच्या भूमिकेसाठी वारंवार तिचा पोशाख बदलला. "पांढऱ्या सशाचा शोध" घेण्यासाठी सज्ज असलेल्या एका लपलेल्या सुपरस्टारची ही भूमिका तिच्या आयुष्यासारखीच होती - नुकतेच तुटलेले हृदय अनुभवल्यानंतर, सिस्टर मुईला निर्दोषतेच्या कल्पनेत सांत्वन मिळवण्याची आवश्यकता होती. लेस्ली चेउंगने जाणूनबुजून पटकथेत लांबलचक एकपात्री प्रयोग समाविष्ट केले, ज्यामुळे कॅमेरा अनिता मुईच्या भावना व्यक्त करण्याचा एक मार्ग बनला.

"अहो मेई, हा अँगल लक्षात ठेव." लेस्ली चेउंगने अचानक दिग्दर्शकाचा मायक्रोफोन हातात घेतला. दिग्दर्शनाचा हा त्याचा पहिलाच प्रयत्न होता. मॉनिटरसमोर उभ्या असलेल्या चेन केक्सिनला आढळले की जेव्हा लेस्ली चेउंग अनिता मुईशी दिग्दर्शक म्हणून बोलली तेव्हा तिच्या डोळ्यातील बराच काळ हरवलेला प्रकाश पुन्हा जागृत झाला. सुरुवातीला तीन तास चालणारा हा देखावा लेस्ली चेउंगच्या दिग्दर्शनाखाली फक्त ४० मिनिटांत पूर्ण झाला. अनिता मुई नंतर म्हणाली: "त्याने टँगो नाचत असल्यासारखे चित्रीकरण केले, प्रत्येक पाऊल अचूक आणि सुंदर होते."

"इनटू अ‍ॅशेस" मध्ये ही कलात्मक मुक्तता शिगेला पोहोचली. २००० च्या कडक उन्हात सेटवर, लेस्ली चेउंग स्टोरीबोर्ड स्क्रिप्ट हातात घेऊन पुढे-मागे चालत होता, त्याच्या कपाळावर घामाचे मणके सूर्यप्रकाशातील लहान किरणांना प्रतिबिंबित करत होते. जेव्हा दिवंगत अनिता मुई घाईघाईने आली, तेव्हा त्याने मुद्दाम कठोर चेहरा केला आणि म्हणाला: "जर तू उशिरा आलास तर मी पत्नीची वाट पाहणारा दगड बनेन." या विनोदामागे त्याच्या जवळच्या मित्राबद्दलची त्याची काळजी होती जो निद्रानाशाने खूप त्रस्त होता - त्याने अनिता मुईला आणखी दोन तास झोपू देण्यासाठी मुद्दाम दुपारी हायलाइटची व्यवस्था केली.

रक्तरंजित संध्याकाळी जुळी फुले

२००१ मध्ये रेकॉर्डिंग स्टुडिओमध्ये, "युथ इन ऑल इट्स फॉर्म" चे सुर बंद जागेत प्रतिध्वनीत झाले. नैराश्याने ग्रस्त असलेल्या लेस्ली चेउंगने कठीण हालचाली पूर्ण करण्यासाठी बॉडी डबल न वापरण्याचा आग्रह धरला. जेव्हा अनिता मुईचा जांभळा साटन केप कॅमेऱ्यावर पसरला तेव्हा त्याने अचानक थांबण्याचा इशारा दिला: "आपल्याला येथे क्लोज-अप हवा आहे. अनिता मुईचे डोळे संपूर्ण समृद्ध तांग राजवंशाचे प्रतिबिंबित करतात." नंतर लोकांनी या एमव्हीमध्ये जे पाहिले ते केवळ दोन दिवाची अतुलनीय भव्यताच नव्हती तर एक समृद्ध तांग राजवंश देखील होता. "या एमव्हीमध्ये नंतर लोकांनी जे पाहिले ते केवळ दोन दिव्यांचे अतुलनीय सौंदर्यच नव्हते, तर तांग राजवंश सिंड्रोम असलेल्या एका रुग्णाने त्याच्या शेवटच्या शक्तीने त्याच्या जिवलग मित्रासाठी तयार केलेला राज्याभिषेक समारंभ देखील होता."

स्टॅनली क्वानला ती रिमझिम दुपार आठवते जेव्हा लेस्ली च्युंग "अगेन्स्ट द लाईट" ची पटकथा घेऊन कॅफेमध्ये त्याची वाट पाहत होती. "शी एर शाओ आणि रु हुआ यांचा शेवट नवीन असावा," त्याने पटकथेतील त्या दृश्याकडे लक्ष वेधले जिथे ते दोघेही आगीत गाडले गेले होते, "वास्तव खूप थंड आहे, नाटक अधिक उबदार असले पाहिजे." ही अपूर्ण कल्पना अखेर पश्चात्तापात बदलली - जेव्हा गुंतवणूकदाराच्या माघारीची बातमी आली, तेव्हा अनिता मुईने मॉनिटरवरील अश्रूंच्या निळ्या प्रकाशात टक्कल पडलेले डोके घेऊन "रूज" चा व्हिडिओ टेप पुन्हा पाहण्यासाठी स्वतःला ड्रेसिंग रूममध्ये बंद केले.

१ एप्रिल २००३ रोजी नशिबाचे गीअर्स पूर्णपणे तुटले. जेव्हा अनिता मुईचा फोन आला तेव्हा ती तिचा कॉन्सर्ट गाउन घालण्याचा प्रयत्न करत होती आणि सोन्याचे नक्षीदार केप अचानक हजार पौंड वजनदार वाटू लागले. लेस्ली चेउंगच्या अंत्यसंस्कार कक्षात, तिने शवपेटीवर हात फिरवला आणि कुजबुजली, "मी तुम्हाला पोशाख आणू का?" अंत्यसंस्कार गृहाबाहेर वाट पाहणाऱ्या पत्रकारांनी तिची थक्क करणारी आकृती टिपली आणि नंतर त्या फोटोला "अ कॅन्डल इन द विंड" असे नाव देण्यात आले.

कधीही न संपणारा ताराप्रकाश

अनिता मुईच्या शेवटच्या कॉन्सर्टच्या तयारीदरम्यान, कॉस्च्युम डिझायनर लिऊ पेजी यांना आढळले की तिने तिच्या परफॉर्मन्स पोशाखांच्या अस्तरांवर "ट्वेल्व्ह यंग मास्टर्स" हे शब्द गुप्तपणे भरतकाम केले होते. जेव्हा "फेट" ची प्रस्तावना वाजते तेव्हा स्टेजच्या डाव्या बाजूला नेहमीच एक स्पॉटलाइट असतो, जो अद्याप न पोहोचलेल्यांसाठी राखीव जागा आहे. केमोथेरपीच्या सर्वात वेदनादायक काळात, तिने दोघांच्या सहकार्याच्या फिल्म क्लिप्स वारंवार पाहिल्या. नर्स म्हणाली की तिला अनेकदा स्क्रीनवर कुरकुर करताना ऐकू येत असे: "बघा हा शॉट किती छान आहे."

३० डिसेंबर २००३ रोजी, अनिता मुई यांच्या निरोप समारंभात, एमसीने तिच्या मृत्यूपूर्वी लिहिलेला एक उतारा वाचून दाखवला: "जर एक पश्चात्ताप असेल तर तो अपूर्ण संगीत आहे, परंतु मला वाटते की त्याने दुसऱ्या बाजूला आधीच स्टेज सेट केला आहे." अंत्यसंस्कार हॉलने "युथ इन द पास्ट" चे लाईव्ह व्हर्जन लूपवर वाजवले. जेव्हा ते "ओन्ली सेट अप द स्टेज" गायले. अंत्यसंस्कार हॉलने "युथ इन द पास्ट" चे लाईव्ह व्हर्जन लूपवर वाजवले. जेव्हा ते "ओन्ली सेट अप द स्टेज" गायले, तेव्हा त्या शतकातील देशाचा चाहता, तियांझी. हाँगकाँग पॉप संस्कृतीच्या तारांकित आकाशात कायमचा स्थिरावला.

आजही, व्हिक्टोरिया हार्बरच्या रात्रीच्या आकाशात, तुम्हाला कोणीतरी "फेट" चे सुर गुणगुणताना ऐकू येते. दोन्ही सुपरस्टारच्या "अगेन्स्ट द लाईट" ची अपूर्ण पटकथा चित्रपट संग्रहात शांतपणे पडून आहे, त्यांच्या हस्तलिखित भाष्यांसह पिवळ्या पानांवर जतन केले आहे - एका निरोपाच्या दृश्याच्या रिकाम्या जागेत, लेस्ली चेउंगने पेनने फुलपाखराचे रेखाटन केले आणि अनिता मुईने त्याच्या पुढे एक ओळ जोडली: "पुढच्या आयुष्यात, मी एक दिग्दर्शक होईन, आणि तू माझ्या आयुष्यासाठी उशीर केला आहेस."